Αρθρώσεις ώμων

Αρθρώσεις ώμωνΕίναι χρόνιαμια ασθένεια στην οποία ο ιστός του αρθρικού χόνδρου καταστρέφεται και αραιώνεται, εμφανίζονται παθολογικές αλλαγές στους μαλακούς ιστούς και σχηματίζονται οστικές αναπτύξεις στην περιοχή της άρθρωσης. Εκδηλώνεται από πόνο και τραυματισμό στην πληγείσα περιοχή. Στα μεταγενέστερα στάδια, το εύρος κίνησης μειώνεται. Η παθολογία είναι χρόνια και σταδιακά εξελίσσεται. Η διάγνωση γίνεται λαμβάνοντας υπόψη την κλινική εικόνα και τα ακτινολογικά σημεία. Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική: φυσιοθεραπεία, αντιφλεγμονώδη φάρμακα, χονδροπροστατευτές, θεραπεία άσκησης. Όταν η άρθρωση καταστρέφεται, γίνεται αρθροπλαστική.

Γενικές πληροφορίες

Η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ώμου είναι μια χρόνια ασθένεια στην οποία, ως αποτέλεσμα εκφυλιστικών-δυστροφικών διεργασιών, ο χόνδρος και άλλοι ιστοί της άρθρωσης καταστρέφονται σταδιακά. Συνήθως η αρθροπάθεια προσβάλλει άτομα 45 ετών και άνω, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις (μετά από τραυματισμό, φλεγμονή), η ασθένεια μπορεί να αναπτυχθεί σε νεαρή ηλικία. Η παθολογία συμβαίνει εξίσου συχνά στις γυναίκες και στους άνδρες, συχνότερα παρατηρείται σε αθλητές και σε άτομα που ασχολούνται με σκληρή σωματική εργασία.

Οι λόγοι

Το σημείο εκκίνησης για αλλαγές στην αρθροπάθεια της άρθρωσης του ώμου μπορεί να είναι τόσο η κανονική διαδικασία γήρανσης των ιστών όσο και η βλάβη ή η διάρρηξη της δομής του χόνδρου ως αποτέλεσμα μηχανικών επιδράσεων και διαφόρων παθολογικών διαδικασιών. Η πρωτογενής αρθροπάθεια ανιχνεύεται συνήθως στους ηλικιωμένους, δευτερογενής (που αναπτύσσεται στο πλαίσιο άλλων ασθενειών) μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Οι κύριοι λόγοι λαμβάνονται υπόψη:

• Αναπτυξιακά ελαττώματα.Η παθολογία μπορεί να ανιχνευθεί με υποανάπτυξη της κεφαλής του βραχίονα ή της γλονοειδούς κοιλότητας, της κεφαλής των ώμων και άλλων ανωμαλιών του άνω άκρου.
• Τραυματικός τραυματισμός.Η αρθροπάθεια της τραυματικής αιτιολογίας συμβαίνει συχνότερα μετά από ενδοαρθρικά κατάγματα. Μια πιθανή αιτία της νόσου μπορεί να είναι μια εξάρθρωση του ώμου, ειδικά η συνηθισμένη. Λιγότερο συχνά, οι σοβαρές μώλωπες λειτουργούν ως προκαλώντας τραυματισμό.
• Φλεγμονώδεις διεργασίες.Η ασθένεια μπορεί να διαγνωστεί με μακροχρόνια περιφερική αρθρίτιδα ώμου-ωμοπλάτης, που είχε προηγουμένως μη ειδική πυώδη αρθρίτιδα και συγκεκριμένη αρθρίτιδα της άρθρωσης (με φυματίωση, σύφιλη και μερικές άλλες ασθένειες).

Παράγοντες κινδύνου

Η αρθροπάθεια είναι μια πολυεθολογική ασθένεια. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα παραγόντων που αυξάνουν την πιθανότητα αυτής της παθολογίας:

• Κληρονομική προδιάθεση.Πολλοί ασθενείς έχουν στενούς συγγενείς που επίσης πάσχουν από αρθροπάθεια, συμπεριλαμβανομένων άλλων από εντοπισμούς (γοναρθρώσεις, κοξάρθρο, αρθρώσεις της άρθρωσης του αστραγάλου).
• Υπερένταση της άρθρωσης.Μπορεί να συμβεί σε παίκτες βόλεϊ, τένις, παίκτες μπάσκετ, ρίχνοντας αθλητικό εξοπλισμό, καθώς και σε άτομα των οποίων το επάγγελμα συνεπάγεται ένα σταθερό υψηλό φορτίο στα χέρια τους (σφυριά, φορτωτές).
• Άλλες παθολογίες. Η αρθροπάθεια εντοπίζεται συχνότερα σε ασθενείς που πάσχουν από αυτοάνοση (ρευματοειδή αρθρίτιδα), ορισμένες ενδοκρινικές ασθένειες και μεταβολικές διαταραχές, ανεπάρκεια συστημικού συνδετικού ιστού και υπερβολική κινητικότητα των αρθρώσεων.

Η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου αυξάνεται δραματικά με την ηλικία. Η συχνή υποθερμία και οι δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες έχουν ορισμένες αρνητικές επιπτώσεις.

Παθογένεση

Ο κύριος λόγος για την ανάπτυξη αρθρώσεων της άρθρωσης του ώμου είναι μια αλλαγή στη δομή του αρθρικού χόνδρου. Ο χόνδρος χάνει την απαλότητα και την ελαστικότητά του, η ολίσθηση των αρθρικών επιφανειών κατά τη διάρκεια της κίνησης γίνεται δύσκολη. Εμφανίζεται μικροτραύμα, το οποίο οδηγεί σε περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης του ιστού του χόνδρου. Μικρά κομμάτια χόνδρου ξεφεύγουν από την επιφάνεια, σχηματίζοντας ελεύθερα αρθρικά σώματα, τα οποία επίσης τραυματίζουν την εσωτερική επιφάνεια της άρθρωσης.

Με την πάροδο του χρόνου, η κάψουλα και το αρθρώσεις πυκνώνουν, εμφανίζονται περιοχές ινώδους εκφυλισμού. Λόγω της αραίωσης και της ελαστικότητας, ο χόνδρος παύει να παρέχει την απαραίτητη απορρόφηση κραδασμών, επομένως, το φορτίο στο υποκείμενο οστό αυξάνεται. Το οστό παραμορφώνεται και μεγαλώνει κατά μήκος των άκρων. Η κανονική διαμόρφωση της άρθρωσης διακόπτεται, υπάρχουν περιορισμοί κίνησης.

Ταξινόμηση

Στην τραυματολογία και την ορθοπεδική, συνήθως χρησιμοποιείται συστηματοποίηση τριών σταδίων, που αντικατοπτρίζει τη σοβαρότητα των παθολογικών αλλαγών και τα συμπτώματα της αρθρώσεως της άρθρωσης του ώμου. Αυτή η προσέγγιση σας επιτρέπει να επιλέξετε τη βέλτιστη ιατρική τακτική, λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα της διαδικασίας. Διακρίνονται τα ακόλουθα στάδια:

• Ο πρώτος- δεν υπάρχουν μεγάλες αλλαγές στον ιστό του χόνδρου. Η σύνθεση του αρθρικού υγρού αλλάζει, η διατροφή του χόνδρου επηρεάζεται. Ο χόνδρος δεν ανέχεται το άγχος, επομένως, ο πόνος στις αρθρώσεις (αρθραλγία) εμφανίζεται κατά καιρούς.
• Το δεύτερο- ο ιστός του χόνδρου αρχίζει να αραιώνεται, η δομή του αλλάζει, η επιφάνεια χάνει την ομαλότητά του, οι κύστεις και οι περιοχές ασβεστοποίησης εμφανίζονται στα βάθη του χόνδρου. Το υποκείμενο οστό παραμορφώνεται ελαφρώς, οι αναπτύξεις των οστών εμφανίζονται κατά μήκος των άκρων της αρθρικής πλατφόρμας. Οι πόνοι γίνονται μόνιμοι.
• Τρίτος- έντονη αραίωση και διακοπή της δομής του χόνδρου με εκτεταμένες περιοχές καταστροφής. Η αρθρική πλατφόρμα παραμορφώνεται. Αποκαλύφθηκε περιορισμός του εύρους κίνησης, αδυναμία του συνδέσμου και ατροφία των περιαρθρικών μυών.

Συμπτώματα

Στα αρχικά στάδια, οι ασθενείς με αρθροπάθεια ανησυχούν για δυσφορία ή μικρό πόνο στην άρθρωση των ώμων κατά τη διάρκεια της άσκησης και ορισμένες θέσεις του σώματος. Κατά τη διάρκεια της κίνησης μπορεί να προκληθεί τραγμάτωση. Η άρθρωση δεν αλλάζει εξωτερικά, δεν υπάρχει οίδημα. Στη συνέχεια, η ένταση του πόνου αυξάνεται, οι αρθραλγίες γίνονται συνηθισμένοι, σταθεροί, εμφανίζονται όχι μόνο κατά τη διάρκεια της άσκησης, αλλά και σε ηρεμία, συμπεριλαμβανομένης της νύχτας. Διακριτικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου πόνου:

• Πολλοί ασθενείς σημειώνουν την εξάρτηση του συνδρόμου πόνου από τις καιρικές συνθήκες.
• Μαζί με τον πόνο, με την πάροδο του χρόνου, υπάρχει έντονος πόνος κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης.
• Ο πόνος μπορεί να συμβεί μόνο στην άρθρωση του ώμου, να ακτινοβολήσει στην άρθρωση του αγκώνα ή να εξαπλωθεί σε όλο το χέρι. Πιθανός πόνος στην πλάτη και στον αυχένα στην πληγείσα πλευρά.

Μετά από λίγο, οι ασθενείς αρχίζουν να παρατηρούν αισθητή πρωινή δυσκαμψία στην άρθρωση. Το εύρος κίνησης μειώνεται. Μετά την άσκηση ή την υποθερμία, είναι δυνατή η ελαφρά διόγκωση των μαλακών ιστών. Με την πρόοδο της αρθροπάθειας, οι κινήσεις είναι όλο και πιο περιορισμένες, αναπτύσσονται συσπάσεις και η λειτουργία του άκρου εξασθενεί σοβαρά.

Διαγνωστικά

Η διάγνωση γίνεται από έναν ορθοπεδικό χειρουργό λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά κλινικά και ακτινολογικά συμπτώματα αρθρώσεως της άρθρωσης του ώμου. Εάν υποψιάζεστε δευτερογενή αρθροπάθεια, συμβουλευτείτε έναν χειρουργό, ενδοκρινολόγο. Στην αρχή, η άρθρωση δεν αλλάζει, αργότερα μερικές φορές παραμορφώνεται ή μεγεθύνεται. Κατά την ψηλάφηση, ο πόνος προσδιορίζεται. Ενδέχεται να εντοπιστεί περιορισμός κίνησης. Για την επιβεβαίωση της αρθροπάθειας, συνιστώνται τα ακόλουθα:

• Ακτινογραφία της άρθρωσης του ώμου.Βρίσκονται δυστροφικές μεταβολές και οριακή ανάπτυξη οστού (οστεοφύτα), στα μεταγενέστερα στάδια στένωση του χώρου των αρθρώσεων, προσδιορίζονται παραμορφώσεις και αλλαγές στη δομή του υποκείμενου οστού. Το διάκενο των αρθρώσεων μπορεί να αποκτήσει σχήμα σφήνας, οστεοσκληρωτικές αλλαγές και κυστικοί σχηματισμοί είναι ορατοί στο οστό.
• Τομογραφική έρευνα. Σε αμφίβολες περιπτώσεις, ειδικά στα αρχικά στάδια της νόσου, γίνεται αξονική τομογραφία της άρθρωσης του ώμου για τη λήψη πρόσθετων δεδομένων σχετικά με την κατάσταση του οστού και του χόνδρου. Εάν είναι απαραίτητο να εκτιμηθεί η κατάσταση των μαλακών ιστών, πραγματοποιείται απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού.

Διαφορική διάγνωση

Η διαφορική διάγνωση της αρθροπάθειας γίνεται με ουρική αρθρίτιδα, ψωριασική, ρευματοειδή και αντιδραστική αρθρίτιδα, καθώς και με πυροφωσφορική αρθροπάθεια. Με την αρθρίτιδα, μια εξέταση αίματος δείχνει σημάδια φλεγμονής. οι αλλαγές στις ακτινογραφίες δεν είναι πολύ έντονες, τα οστεοφύτα απουσιάζουν, δεν υπάρχουν ενδείξεις παραμόρφωσης των αρθρικών επιφανειών.

Στην ψωριασική αρθρίτιδα, μαζί με αρθρικές εκδηλώσεις, συχνά εμφανίζονται δερματικά εξανθήματα. Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, προσδιορίζεται ένας θετικός ρευματοειδής παράγοντας. Με την πυροφωσφορική αρθροπάθεια και την ουρική αρθρίτιδα, η βιοχημική εξέταση αίματος αποκαλύπτει αντίστοιχες αλλαγές (αύξηση του επιπέδου των αλάτων ουρικού οξέος κ. λπ. ).

Θεραπεία αρθρώσεων ώμου

Οι ασθενείς βρίσκονται υπό την επίβλεψη ενός ορθοπεδικού χειρουργού. Είναι απαραίτητο να περιοριστεί το φορτίο στο βραχίονα, εξαιρουμένων των ξαφνικών κινήσεων, της ανύψωσης και της παρατεταμένης μεταφοράς βαρών. Ταυτόχρονα, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η αδράνεια επηρεάζει επίσης αρνητικά την αρρώστια άρθρωση. Για να διατηρήσετε τους μυς σε φυσιολογική κατάσταση, καθώς και να αποκαταστήσετε την άρθρωση του ώμου, πρέπει να εκτελείτε τακτικά το σύμπλεγμα θεραπείας άσκησης που συνιστά ο γιατρός.

Συντηρητική θεραπεία

Ένα από τα πιο επείγοντα καθήκοντα στην αρθροπάθεια είναι η καταπολέμηση του πόνου. Για την εξάλειψη του πόνου και τη μείωση της φλεγμονής, συνταγογραφούνται τα ακόλουθα:

• Φάρμακα γενικής δράσης.Τα ΜΣΑΦ συνταγογραφούνται σε δισκία κατά την έξαρση. Με ανεξέλεγκτη χρήση, μπορούν να ερεθίσουν το τοίχωμα του στομάχου, να έχουν αρνητική επίδραση στην κατάσταση του ήπατος και του μεταβολισμού στον χόνδρο ιστό, επομένως, λαμβάνονται μόνο σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.
• Τοπικές θεραπείες.Τα ΜΣΑΦ χρησιμοποιούνται συνήθως με τη μορφή πηκτωμάτων και αλοιφών. Η αυτοχορήγηση είναι δυνατή εάν εμφανιστούν συμπτώματα ή ενταθούν. Σπανίως, ενδείκνυνται τοπικά παρασκευάσματα ορμονών, τα οποία πρέπει να εφαρμόζονται σύμφωνα με τις συστάσεις του γιατρού.
• Ορμόνες για ενδοαρθρική χορήγηση.Σε περίπτωση συνδρόμου σοβαρού πόνου, το οποίο δεν μπορεί να εξαλειφθεί με άλλες μεθόδους, πραγματοποιείται ενδοαρθρική χορήγηση φαρμάκων (τριαμκινολόνη, υδροκορτιζόνη κ. λπ. ). Οι αποκλεισμοί πραγματοποιούνται όχι περισσότερο από 4 φορές το χρόνο.

Για την αποκατάσταση και ενίσχυση του χόνδρου στα στάδια 1 και 2 της αρθρώσεως, χρησιμοποιούνται παράγοντες από την ομάδα των χονδροπροστατευτικών - φάρμακα που περιέχουν υαλουρονικό οξύ, θειική χονδροϊτίνη και γλυκοζαμίνη. Η πορεία της θεραπείας είναι μεγάλη (από 6 μήνες έως ένα έτος ή περισσότερο), το αποτέλεσμα γίνεται αισθητό μετά από 3 ή περισσότερους μήνες.

Θεραπεία φυσιοθεραπείας

Με αρθρώσεις της άρθρωσης των ώμων, χρησιμοποιούνται μασάζ, ασκήσεις φυσικοθεραπείας και τεχνικές φυσικοθεραπείας. Κατά τη διάρκεια της ύφεσης, οι ασθενείς παραπέμπονται σε θεραπεία σπα. Ισχύουν:

• θεραπεία λάσπης και παραφίνη
• φαρμακευτικά λουτρά
• μαγνητοθεραπεία και υπέρυθρη θεραπεία με λέιζερ.
• υπέρηχος.

Χειρουργική επέμβαση

Στο στάδιο 3 της νόσου, με σημαντική καταστροφή του χόνδρου, περιορισμό της κινητικότητας και της αναπηρίας, πραγματοποιείται αντικατάσταση άρθρωσης. Η παραπομπή για την επέμβαση γίνεται λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του ασθενούς, το επίπεδο δραστηριότητάς του, την παρουσία σοβαρών χρόνιων παθήσεων. Η χρήση σύγχρονων κεραμικών, πλαστικών και μεταλλικών ενδοπροθέσεων σας επιτρέπει να αποκαταστήσετε πλήρως τη λειτουργία της άρθρωσης. Η διάρκεια ζωής των προθέσεων είναι 15 έτη ή περισσότερο.

Πρόβλεψη

Η αρθροπάθεια είναι μια μακροχρόνια, σταδιακά προοδευτική ασθένεια. Δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως, ωστόσο, είναι δυνατό να επιβραδυνθεί σημαντικά η ανάπτυξη παθολογικών αλλαγών στην άρθρωση, να διατηρηθεί η ικανότητα εργασίας και μια υψηλή ποιότητα ζωής. Για να επιτευχθεί το μέγιστο αποτέλεσμα, ο ασθενής πρέπει να είναι σοβαρός για την ασθένειά του και την προθυμία του να ακολουθήσει τις συστάσεις του γιατρού, ακόμη και κατά τη διάρκεια της περιόδου ύφεσης.

Προφύλαξη

Τα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν τη μείωση των τραυματισμών των νοικοκυριών, την παρακολούθηση της ασφάλειας στην εργασία, την εξάλειψη υπερβολικών φορτίων στην άρθρωση των ώμων κατά την εκτέλεση επαγγελματικών καθηκόντων και παίζοντας σπορ. Είναι απαραίτητη η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία παθολογιών που μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη αρθριτικών αλλαγών.